ԽՈՀԵՐ ԱՆՑՅԱԼԻՑ

Հայ լինելը դժվար է, բայց անհնարը հայ չլինելն է։

Այսօր կրկին ցավն է մեզ միավորել, բայց ցավի մեջ անգամ չենք կարողանում չմտածել, թե սուրբ ճանապարհի վրա արգելափակոցներն ինչի՞ համար են:

Ո՞րն է հայ ժողովրդի ոգին և ի՞նչ է ուզում նա։

Մենք ողբի ու գանգատների հրապարակն ենք, վստահ՝ ապագայի հույսը ուրիշ մայրաքաղաքներում կլինի։

Երկիր ունենք` չենք ճանաչում, պատմություն ունենք` չենք ճանաչում, ժողովուրդ ունենք` չենք ճանաչում:

Առաջին ու մեծ տեղը պետք է բռնեն մեր աշխարհքը, մեր կյանքը, այդ կյանքի հարցերն ու նրանց լուրջ, ամենակողմանի ուսումնասիրությունը

Ամեն բանի ժամանակ կա, հեղափոխական ըլլալու ժամանակ և հակահեղափոխական ըլլալու ժամանակ։ Սողալու ժամանակ և խայթելու ժամանակ։

Ես, միևնույն է, չեմ հավատում, թե տիկին Մաթիլդա Ջամոդեսկին մահացել է սրտի տագնապից:

Հուսամ, որ գործարանները դարձյալ կծխան, շչակները դարձյալ կշչան, և ժողովուրդը ելք կգտնի էս ամեն ինչից…

Եվ պետք է խոսի էնքան լուրջ ու զգաստ, ինչքան լուրջ ու զգաստ է լինելու ամենից մեծ վշտավորն ու ամենից շատ վտանգվածը ժողովուրդները մեջ: