Հրապարակախոսություն

Կոմպոզիտոր Տիգրան Մանսուրյանը Կոմիտասի մասին։

Խոսքն ընչի մասին ուզում է լինի, միշտ վերջացնում են «ժողովրդով»։ Ժողովուրդն այսպես է կամենում...

Մարդկային մեծագույն առաքինությունը սեփական չկամությունը կոտրելու կարողությունն է։

Հայության հավաքում կամ հայության կազմակերպում գաղափարական իմաստով – ահա՛ ինչ եմ հասկանում ես Հոգևոր Հայաստան ասելով:

Աշխարհագրական գիտությունների դոկտոր Հրաչյա Գաբրիելյանը՝ բնության և կենսական միջավայրի պահպանության կարևորության մասին։

Ձեր գազանային անձը և ձեր կորյուններուն ապրեցնելու համար պետք է ամբողջ քաղաքի և գավառի բնակիչներուն արյուն և քրտինք։ Ով ձեր գործի, ձեր ստրուկը չէ՝ նա ձեր արյունալի զոհն է։

Մի՞թե անկարելի է լինել առանձին կարծիքի ու համոզմունքի և հարգել իրար ու նույնիսկ միասին ուրախանալ։

Հուսամ, որ գործարանները դարձյալ կծխան, շչակները դարձյալ կշչան, և ժողովուրդը ելք կգտնի էս ամեն ինչից…

Կլինի այնպես, ինչպես լինելու է՝ հարատևելու ենք, հայրենիք միշտ ուզենալու ենք ունենալ, հայրենիք միշտ ունենալու ենք։

Ամեն բանի ժամանակ կա, հեղափոխական ըլլալու ժամանակ և հակահեղափոխական ըլլալու ժամանակ։ Սողալու ժամանակ և խայթելու ժամանակ։