Մեծ աղմուկ հանած և բազմաթիվ քննարկումների առիթ դարձած օրենքի նախագիծը հետաքրքիր մեկնաբանություն է ստանում քաղաքացի-պետություն հարաբերությունների համակարգում: Քանի որ ժողովրդավարական պետությունը տարբերվում է բռնապետականից նրանով, որ վերջինս քաղաքացու հետ կառուցում է հարաբերություններ «պարտադրելու», իսկ դեմոկրատականը՝ «պայմանավորվելու» սկզբունքով, ապա ստացվում է, որ Հայաստանի հանրապետության Ազգային ժողովը, վավերացնելով օրենքի նախագիծը և ՊԱՐՏԱԴՐԵԼՈՎ մարդկանց վճարել 1000 դրամները, պետությունը դարձնում է բռնապետություն:
Մյուս կողմից, ժողովրդավարական լինելու կամ գոնե երևալու համար երկրի իշխանությունները պետք է ինչ-որ ձև փոխհատուցեին մարդկանց այդ 1000 դրամները՝ կոմունալ վճարների, սննդամթերքի գների նվազման կամ այլ տարբերակով: Նույնիսկ եթե մոտ ապագայում ՀՀ-ում կանխատեսվում է, օրինակ, գազի և էլեկտրաէներգիայի սակագների նվազում, ապա դա այս պահի դրությամբ չի դիտարկվում որպես փոխհատուցում պետության կողմից: Մինչդեռ նման փոխհատուցումը կարող էր հանդիսանալ հենց ՊԱՅՄԱՆԱՎՈՐՎԱԾՈւԹՅԱՆ արդյունք պետության և քաղաքացու միջև և հիմք դնել նաև հետագայում այլ ոլորտներում նույնպես նման պայմանավորվածությունների առաջացման:
Դա կլիներ բավականին առաջադեմ և արդյունավետ համագործակցություն պետության և քաղաքացու միջև, որի շնորհիվ քաղաքացիական հասարակության կողմից կլրացվեր իշխանության մոտ պետական մտածողության դեֆիցիտը: