1995 թվականի հուլիսի 27-ին Լևոն Տեր–Պետրոսյանը Հայաստանի Ազգային ժողովի առաջին նիստի ելույթում շնորհավորական խոսք է ասել Սահմանադրության ընդունման առիթով։
«Ուզում եմ շնորհավորել մեր ողջ ժողովրդին՝ Հայաստանի Հանրապետության Սահմանադրության ընդունման պատմական իրողության առթիվ, վստահություն հայտնելով, որ տասնամյակների հեռանկարով այն կդառնա Հայոց պետականության կայունության ապահովման վճռական գործոն, ինչպես նաև ժողովրդավարական հաստատությունների ձևավորման, քաղաքացիական հասարակության ստեղծման և շուկայական տնտեսության զարգացման իրավական երաշխիք։
Սահմանադրության հռչակումով փաստորեն իր տրամաբանական հանգուցալուծմանը հանգեց 1988 թվականի հուժկու ազգային‑ազատագրական շարժմամբ սկսված անկախ պետականության կայացման գործընթացի առաջին, բախտորոշ հանգրվանը, որի դաժան քննությանը պատվով դիմացավ հայ ժողովուրդը՝ խուսափելով ետկոմունիստական հասարակություններից շատերին բաժին ընկած ներքին ցնցումներից և դառը փորձություններից։
Պետության կայացման առաջնահերթ խնդրի կողքին ես ուզում եմ հավասարապես կարևորել նաև Սահմանադրության մեջ համամարդկային արժեքների, մարդու իրավունքների և ազատությունների գերակայության ամրագրումը, որը մեր ժառանգած իրականության խորքային շերտում հիմնովին փոխում է պետություն – քաղաքացի, հասարակություն – անհատ հարաբերությունների ողջ փիլիսոփայությունը։
Պետաիրավական այս կտրուկ շրջադարձը ենթադրում է, անշուշտ, նաև պատմականորեն ձևավորված հոգեբանական պայմանականությունների հաղթահարման մի ծանր շրջան, որը կարող է տևել երկար տարիներ։
Սահմանադրության ընդունումն, այսպիսով, ավարտը դառնալով մեր պատմական զարգացման մի կարևոր հանգրվանի, միաժամանակ սկիզբն է մարմնավորում թերևս ոչ պակաս կարևոր, գուցե և ավելի պատասխանատու ժամանակաշրջանի։ Մեր ազգային պարտքն է՝ լիովին կյանքի կոչել Սահմանադրության հիմնարար սկզբունքները՝ ի կերտումն հիրավի ինքնիշխան, իրավական պետության, արդար, քաղաքացիական հասարակության և ապահով, բարեկեցիկ կյանքի»: