Եթե չլիներ Ստալինգրադը

Թուրքիայի վարչապետ Ադնան Մենդերեսի 1955-ի հայտարարությունը Թուրքիայի Ազգային Մեծ ժողովում։

1955 թվականի սեպտեմբերի 6-7-ին Ստամբուլում ու Իզմիրում թուրքական իշխանությունների կազմակերպած հույն, հայ և հրեա բնակչության կոտորածից ու թալանից հետո՝ թուրքական խորհրդարանում իշխող Դեմոկրատական և ընդդիմադիր Ժողովրդա-հանրապետական կուսակցությունների միջև հնչեցին փոխադարձ մեղադրանքներ։ 

Ի պատասխան ԺՀԿ նախագահ Իսմեթ Ինոնյուի քննադատական ելույթի, թե Մենդերեսն անձամբ պատասխանատվություն է կրում կազմակերպված ջարդերի համար, վարչապետ Մենդերեսը խորհրդարանի ամբիոնից հայտարարեց.

Առաջին հերթին մեզ՝ դեմոկրատներիս համար շատ հեշտ է հիշեցնել Ստամբուլի դժբախտ ոչ մուսուլման տարրերին այն մասին, թե ո՞վ է պարոն Իսմեթ Ինոնյուն, ի՞նչ է ներկայացնում իրենից ԺՀԿ-ի ղեկավարությունը, հիշելով դրա համար «Ունեցվածքի հարկի» սարսափելի էջերը, քրիստոնյաների հավաքը` զինակոչի անվան տակ, պատերազմի տարիներին նրանց սպանդանոց ուղարկելու համար։

Եթե այդ օրերին նացիստական Գերմանիան չպարտվեր Ստալինգրադում, ապա անհապաղ գործի մեջ կդրվեր Իսմեթ Ինոնյուի ծրագիրը, որի համաձայն պետք է ոչնչացվեին հայ, հույն, հրեա 18-60 տարեկան տղամարդիկ այնպես, ԻՆՉՊԵՍ ՈՉՆՉԱՑՎԵԼ ԵՆ ԱՌԱՋԻՆ ՀԱՄԱՇԽԱՐՀԱՅԻՆ ՊԱՏԵՐԱԶՄԻ ՏԱՐԻՆԵՐԻՆ ՀԱՅ ԶԻՆԾԱՌԱՅՈՂՆԵՐԸ ՕՍՄԱՆՅԱՆ ԲԱՆԱԿԻ ԲԱՆՎՈՐԱԿԱՆ ԳՈՒՄԱՐՏԱԿՆԵՐՈՒՄ՝ ԻՐԵՆՑ ՁԵՌՔԵՐՈՎ ՓՈՐԵԼՈՎ ԻՐԵՆՑ ԳԵՐԵԶՄԱՆՆԵՐԸ։

Թուրքիայի և հատկապես Ստամբուլի բնակչությանը լավ հայտնի է Իսմեթ Ինոնյուի և իր Ժողովրդա-հանրապետական կուսակցության կատաղի ատելությունը քրիստոնյաների և ոչ թուրքերի նկատմամբ։

Վերսված է «Հայեր, գիտե՞ք, որ…» կայքից