ՔՈ կուսակցության անդամ Գարեգին Միսկարյանն առաջարկում է կանեփագործությամբ զբաղվել։
Աստծուց թաքցնեմ, ԱԱԾ-ից ի՞նչ թաքցնեմ։
Ուրեմն, Վրաստանում հինգ հեկտար վարելահող ունեմ։ Ժամանակ չի լինում զբաղվել հողով, բայց միշտ մտքիս էդ հարցն է, թե ինչ կարելի է ցանել էնտեղ, որ ձեռնտու լինի, ու որ հողի որակը, կլիման հաշվի առնեոլով առավելագույն եկամուտ ստացվի։ Ու , նաև, որ դա ոչ միայն իմ համար լինի, այլ, նաև մյուս հողագործների համար էլ հնարավորություն ստեղծվի «նորմալ» եկամուտ ստանալ (գյուղի ընդհանուր վարելահողերը 350 հեկտար են):
Քանի որ Սովետի ժամանակ «սովխոզը» եթերայուղային մշակաբույսերի աճեցմամբ էր զբաղվում, սկսեցի հետաքրքրվել տարբեր եթերայուղային կուլտուրաների բերքատվությամբ, դրանց յուղի պահանջարկով ու գներով միջազգային շուկայում։
Վարդ, խորդենի, նարդոս (լավանդա), ռեհան (բազելիկ), եղեսպակ (շալֆեյ) ու էլի նման մշակաբույսեր։
Յուղերի շուկայի ուսումնասիրության ընթացքում իմ համար մի կարևոր բացահայտում արեցի, որով ցանկանում եմ կիսվել ձեր հետ։
Խոսքը կանեփի յուղի մասին է։ Պարզվում է, որ կանեփի երկու տեսակ կա` մարիխուանան, որից հաշիշ (պլան) են ստանում, և տեխնիկական (հավայ քոլ), որը չի պարունակում հոգեմետ նյութ (thc), բայց որի մեկ հեկտարից ստացված յուղը գումարային արժեքով ապահովում է անասելի մեծ եկամտաբերություն։
Պարզում է նաև, որ յուղից բացի, տեխնիկական կանեփի արմատներից ստանում են բիոպլաստիկ, որի պահանջարկը միջազգային շուկայում տարեցտարի աճում է։ Ցողունից ստանում են բիովառելիք, թել, գործվածք (էս երկուսը գիտեի), տախտակ, որի ամրությունը կաղնուց 20% ով ավելի է ու էլի հազար ու մի բան։
Քանի որ յուղը օգտագործվում է շատ տարբեր բնագավառներում` սնունդից ու դեղորայքից սկսած մինչև քիմիական արդյունաբերություն (ներկեր, լաքեր) յուղի պահանջարկն էլ է տարեցտարի աճում, ու յուղի մեկ լիտրի գինը տատանվում է 500-1000 դոլարի սահմանում (հատուկ տեսակներինը, որոնց բաղադրության մեջ շուրջ 136 տարր կա)։
Պարզվում է, եթե ճիշտ տեսակներ աճեցվեն հեկտարից կարելի է ստանալ 100 000 դոլարից մինչև 500 000 դոլար և ավելի եկամուտ։
Դա է պատճառը, որ 2018 թվականին ԱՄՆ-ի ողջ տարածքում թույլատրվեց մշակել տեխնիկական կանեփի (hemp):
Ընդ որում, պարզվում է, բույսը քմահաճ չի ոչ կլիմայի, ոչ հողի, ոչ ջրի նկատմամբ։ Ավելին, դրականորեն փոխում է հողի որակը (օրինակ կանեփից հետո ցանած շաքարի ճակնդեղը 20-30 % ով ավելի է բերք տալիս):
Էս ամեն ինչը իմանալուց հետո հարց ծագեց։ Իսկ ինչն է մեզ խանգարում Հայաստանում տեխնիկական կանեփի միջոցով մեր տնտեսությունը ոտքի կանգնեցնել (շեշտում եմ ՏԵԽՆԻԿԱԿԱՆ)։ Հաստատ հանքերից բազմակի անգամ եկամտաբեր ու անվնաս գործ է։
Սահմանել խիստ պահանջներ, կազմակերպել ուժեղ վերահսկողություն, և արտադրել, յուղ, փայտ, պլաստիկ, թել, կտոր ու հազար ու մի բան։ Իմ համեստ կարծիքով սա կարող է լինել Հայաստանը էս ցեխից հանելու իդեալական ճանապարհ։
Ով ինչ կասի էս թեմայով։
ՀԳ
Խնդրում եմ կայֆեր չբռնել)))
Որպես բոնուսպարզվում է, որ տեխնիկական կանեփի փոշոտման շրջանում, տեխնիկական կանեփի մոտ տարածքում ինչքան Մարուսյա կա դառնում են «տեխնիկական» կանեփ «յոնջա»։