Սի Ցզինպին Կայսրը և Արևմուտքը

Իսպանական EL PAIS պարբերականի վերլուծաբան Անդրեա Ռիցցին ահազանգում է Արևմտյան աշխարհի քաղաքական մասնատվածության մասին: Նշվում է, որ արևմտյան պետությունները ղեկավարում են թույլ առաջնորդներ: Ամբողջական հոդվածը՝ ստորև.

Թույլ առաջնորդների թիվն այսօր ավելին է, քան կարող էր լինել, և հավասարակշռությունն աշխարհում այժմ կախված է նրանից, թե որքանով են ազատության և իրավական պետության մասին սկզբունքները կարողանում կոմպենսացնել այդ թերությունը:

Մինչ Չինաստանի առաջնորդ Սի Ցզինպինն ամրապնդում է իր դիրքերը, իսկ Վլադիմիր Պուտինն իր երկաթյա ձեռքով կառավարում է Ռուսաստանը, արևմտյան աշխարհն իր թույլ առաջնորդներով ու սահմանափակ կառավարություններով միանգամայն այլ իրավիճակ է ներկայացնում: Ստորև փորձենք համառոտ ներկայացնել այդ պատկերը.

Եվրոպա. Բացի Ֆրանսիայից, որտեղ Էմանուել Մակրոնն ունի նշանակալից քաղաքական կշիռ, Եվրոպայում պատկերը բավականին տխուր է. Անգելա Մերկելը սեպտեմբերյան ընտրությունների արդյունքում ստացավ ձայների ամենավատ ցուցանիշը իր կուսակցության ողջ պատմության ընթացքում, և հիմա բավականին բարդ բանակցություններ է վարում կոալիցիոն կառավարություն կազմելու ուղղությամբ:

Մեծ Բրիտանիայում վարչապետ Թերեզա Մեյը հունիսին կայացած ընտրությունների արդյունքում Պառլամենտում կորցրեց իր Պահպանողական կուսակցության բացարձակ մեծամասնությունը և այժմ ղեկավարում է երկիրը հյուսիսիռանդական ուլտրապահպանողականների աջակցությամբ: Բրիտանական վարչապետը էականորեն թուլացած է իր կոալիցիայի ներսում անընդհատ ընթացող կոնֆլիկտների պատճառով: Թերեզա Մեյը շարունակում է մնալ իշխանության միայն այն պատճառով, որ նրա կուսակցությունը գիտակցում է՝ հիմա ժամանակը չէ վարչապետի փոփոխության հարց բարձրացնելու համար:

Իտալիայում Մատտեո Ռենցիի պաշտոնաթողությունից հետո  անցած տարվա դեկտեմբերին իշխանության եկավ Պաոլո Ջենտիլոնին՝ հարգված, բայց հասարակության լայն զանգվածների աջակցությունը չվայելով, ոչ խարզիմատիկ մարդ:

Իսպանիայում Մարիո Ռախոյը խորհրդարանում փոքրամասնություն է կազմում, նրա կառավարման շրջանը ստվերվել է կատալոնական ճգնաժամով, որը վերջին տասնամյակում ամենամեծ պետական ճգնաժամն է: Նրա կուսակցության հասցեին հնչում են նաև կոռուպցիոն մեղադրանքներ:

Յոթ ամիս տևած անորոշությունից հետո Հոլանդիայում վերջապես նոր կոալիցիա է ձևավորվել, որը քաղաքական ակրոբատության փայլուն դրսևորում է, քանի որ միևնույն մակույկում են հայտնվել լիբերալներն ու քրիստոնեա նեոկոնսերվատորները: Համաձայնության գալու համար ստիպված են եղել մի շարք գերատեսչություններում նշանակել երկու նախարարների: Ավստրիայում ևս բարդ բանակցություններ են ընթանում կառավարության ձևավորման համար:

Օվկիանոսի մյուս կողմում ավելի լավ պատկեր չի տիրում: Առաջին հայացքից թվում է, թե Դոնալդ Թրամփն իր ձեռքում անհավանական իշխանություն է կենտրոնացրել. Նրա կուսակցությունը մեծամասնություն ունի և՛ Կոնգրեսում, և՛ Սենատում, Բարձրագույն դատարանը թշնամաբար չի տրամադրված նրա նկատմամբ, և այնուամենայնիվ այս առաջնորդը ևս ազատ չի իր գործողությունների մեջ: Իր պաշտոնավարման ինը ամիսների ընթացքում Թրամփին չի հաջողվել ընդունել ոչ մի արժանի օրենք, նա անվստահություն է առաջացնում իր արտասահմանյան գործընկերների (բացառությամբ Իսրայելի) և միջազգային հանրության զգալի հատվածի մոտ:

Լատինական Ամերիկա. Խոսելով Լատինական Ամերիկայից, պետք է նշել, որ այստեղ ևս իրադրությունը հետաքրքրություն չի առաջացնում: Միակ բացառությունը Մաուրիսիո Մակրին է, ով հանդես եկավ բարեփոխիչ նախաձեռնություններով ու համոզիչ հաղթանակ տարավ Արգենտինայի խորհրդարանական ընտրություններում: Տարածաշրջանային հսկա Բրազիլիան թաղված է անվերջանալի քաղաքական ճգնաժամի և կոռուպցիայի մեջ:  Նախագահ Միշել Տեմպերի վարկանիշը ծայրահեղ ցածր է, ու անընդհատ տատանվում է 10 տոկոսից ցածր շեմի սահմաններում: Մեքսիկայում հաջորդ տարի կայանալիք ընտրություններում գործող նախագահ Պենյա Միետոն հաղթելու ոչ մի շանս չունի, սակայն այդ պաշտոնի համար արժանի քաղաքական հավակնորդներ առայժմ չեն նշմարվում:

Կոլումբիայում նախագահ Խուան Մանուել Սանտոսը ևս ավարտում է իր պաշտոնավարման շրջանը, Պեդրո Պաբլո Կուչինսկին բարդությունների հետ է առնչվում Պերուում, իսկ Չիլիում նոյեմբերին նախատեսվում են ընտրություններ, որոնց արդյունքը դժվար կանխատեսելի է:

Կանադայի և Ճապոնիայի առաջնորդներին՝ Ջաստին Տրյուդոյին ու Սինդզո Աբեին ևս կարելի է դասել Արևմտյան աշխարհի ուժեղ լիդերների շարքին այդ բառի ամբողջ իմաստով: Եվ երբ ամփոփում ենք Արևմտյան աշխարհի ներկայիս քաղաքական պատկերը, ստանում ենք բավականին տխուր իրավիճակ: Անկասկած տնտեսական անկումը պատճառ է դարձել նաև քաղաքական մասնատվածության, որը առաջի պլան է բերել թույլ լիդերների: