Ամերիկյան The New York Times պարբերականի սյունակագիր Նիկոլաս Քրիստոֆն անդրադարձել է Հյուսիսային Կորեայի նկատմամբ ԱՄՆ նախագահ Դոնալդ Թրամփի կողմից իրականացվող մարտավարությանը, որը, ըստ նրա, հիմնված է մի շարք սխալ ընկալումների վրա:
«Սթենֆորդի համալսարանի գնահատումներով՝ ԱՄՆ-ի և Հյուսիսային Կորեայի միջև պատերազմի բռնկման դեպքում հենց առաջին օրը կարող է զոհվել 1 միլիոն մարդ:
Այնուամենայնիվ, New York Times-ի իմ երեք գործընկերների հետ Հյուսիսային Կորեա կատարած հնգօրյա այցից հետո, նման միջուկային պատերազմի վտանգն ակնհայտ երևակայություն է թվում: Հյուսիսային Կորեայի մայրաքաղաք Փհենյանում հստակ էր, որ Հյուսիսային Կորեան «ամբողջապես ոչնչացնելու» նախագահ Թրամփի սպառնալիքը հակառակ ազդեցություն ունի և օգտագործվում է Կիմ Չե Ընի կողմից իր սեփական քարոզչության և ռազմական մոբիլիզացիայի համար:
Երկիրը Թրամփի խոսքերով «հեղեղելը» ամրապնդում է պաշտոնական վարկածը, որ միջուկային զինանոցը պաշտպանական նպատակների համար է և նպատակ ունի պաշտպանել կորեացիներին ամերիկյան կայսերապաշտների ճնշումներից: Հյուսիսային Կորեայի պաշտոնյաները օգտագործում են Թրամփի ճոռոմախոսությունն որպես պատրվակ:
Կիմը չի ցանկանում անվճռական երևալ և թվալ կարծես տեղի է տալիս ամերիկյան ճնշմանը:
Հյուսիսային Կորեայում պաշտոնյաները բազմիցս մեջբերել են Թրամփի սպառնալիքներն արդարացնելու իրենց ռազմական մոբիլիզացիան և երկխոսություն սկսելու դժկամությունը:
«Թրամփի կառավարության ագրեսիվ հայտարարությունները, թե ինչպես նա կարող է ամբողջապես «քանդել իմ երկիրը», անհավանական է դարձնում հնարավորությունը, որ կարող ենք որևէ երկխոսություն սկսել»,- ասել է ԱԳՆ բարձրաստիճան պաշտոնյա Ռի Յոնգ Փիլը:
Իմ այցը հիմք տվեց ինձ մտածելու, որ Թրամփի ամբողջ մարտավարությունը հիմնված է մի շարք վտանգավոր ընկալումների վրա:
Առաջին սխալ ընկալումն այն է, որ պատժամիջոցներն ու պատերազմի մասին խոսելը կհանգեցնեն Հյուսիսային Կորեային միջուկային զենքերից հրաժարվելուն:
Հյուսիսկորեացի յուրաքանչյուր պաշտոնյա, որի հետ մենք զրուցում էինք, պնդում էին, որ դա անհնար է, և ԱՄՆ-ի հետախուզական համայնքը նույնպես հավատում է, որ այդպես պարզապես հնարավոր չէ, քանի որ Հյուսիսային Կորեան միջուկային մարտագլխիկները դիտում է որպես իր գոյատևման համար կարևոր հանգամանք:
Մենք եկանք այն եզրահանգման, որ պատժամիջոցները զգացնել են տալիս. գազի գները կրկնապատկվել են, էլեկտրաէներգիայի մատակարարումները սահմանափակվել: Էլեկտրաէներգիայի անջատումները սովորական են նույնիսկ մայրաքաղաքում:
Սակայն, արևային վահանակների կիրառումը ընդլայնվում է և Կիմը շարժվում է տնտեսության ազատականացման ճանապարհով, որը չնայած կիրառվող պատժամիջոցներին, աճ է արձանագրում: Կոլեկտիվ տնտեսությունները հնարավորություն են տալիս ավելի մեծ քանակությամբ մասնավոր հողամասեր մշակել, գործարանային կառավարիչները մեծ պատասխանատվություն են կրում շահույթ վերցնելու հարցում և բաց շուկաներն ավելի հանդուրժող են դարձել, քան նախկինում էին:
Տնտեսական բարեփոխումները երկարատև լճացումից հետո նպաստեցին համախառն ներքին արդյունքի աճին, Հարավային Կորեայի կենտրոնական բանկի տվյալներով անցյալ տարի այն հասել է 3,9 տոկոսի: Դա ավելի քան երկու անգամ ավելին է նախորդ տարվա ընթացքում ԱՄՆ-ում գրանցված աճի համեմատ, որը կազմել է 1,6 տոկոս:
Ամերիկյան կողմի երկրորդ սխալ ընկալումն այն է, որ Չինաստանը կարող է փոխել Հյուսիսային Կորեայի վարքագիծը: Մենք միշտ չափազանցրել ենք Հյուսիսային Կորեայի վրա չինական ազդեցությունը: Կիմը գնացել է ՉԺՀ-ի նախագահ Սի Ցզինպինին «նվաստացնելու» ճանապարհով և չինացի պաշտոնյաները մտավախություն ունեն, որ այս ամիս նորից տեղի կունենա հրթիռի արձակում կամ միջուկային փորձարկում՝ Չինաստանի 19-րդ կոմունիստական կուսակցության համագումարի ընթացքում:
Ամերիկայն կողմի երրորդ սխալ ընկալումն այն ենթադրությունն է, թե Հյուսիսային Կորեայի վարչակարգը մոտ է փլուզման:
Ինչ-որ մի պահի դա տեղի կունենա, սակայն կարծել, թե վաղը դա տեղի կունենա, անիրատեսական է: Տնտեսական բարեփոխումները, թեև համեստ, վարչակարգին գոյատևելու մի քիչ ավելի հնարավորություն են տալիս:
Թրամփն իսկապես մեծացրել է տնտեսական ճնշումները Հյուսիսային Կորեայի վրա ԱՄՆ պատժամիջոցների միջոցով: Բայց միջազգային հարաբերություններում ամենաանհաշվենկատ սխալներից մեկը գործել է ավելի շատ ցանկալի մտածողության, քան իրականության հիման վրա: Ես մտահոգված եմ, որ այն ինչ տեղի է ունենում այստեղ, դա վտանգավոր է: Թրամփի անհեռատես մարտավարությունը անհանգստացնում է ինձ:
Իր խոսքում և թվիթերի միջոցով, նա սրում է լարվածությունը և թմբկահարում ռազմական տարբերակներ, քանի որ նա առաջ է տանում միջուկային զենքի չկիրառման նպատակը, որն անհասանելի է: Չինական ճնշման մարտավարությունը, որն անիրատեսական է և վարչակարգի փխրունության նախադրյալ է, ցանկալի մտածողություն է:
Ահա, թե ինչպես են տեղի ունենում պատերազմները»,- ասվում է հոդվածում: