Իշխանական Օլիմպոսի ֆավորիտները

Որքան էլ դժգոհ լինենք, թե օրենսդիր, և թե գործադիր իշխանությունների գործունեությունից, այդուհանդերձ,  յուրաքանչյուրս էլ գիտակցում ենք, որ չի կարելի բոլորին դիտարկել միևնույն հարթության մեջ, և կամա, թե ակամա ունենում ենք սեփական ֆավորիտներ` «լյուբիմչիկներ» գործադիր իշխանությունում:

Որքան էլ տարօրինակ թվա, որքան էլ թվա, թե ամենաշատը այդ կառույցին եմ քննադատել, սակայն, միշտ առանձնացրել եմ գյուղատնտեսության նախարար Սերգո Կարապետյանին: Արդեն նախկին նախարարն իսկապես գործում էր կառուցողական, պատրաստակամ էր քննարկել կամայական խնդիր, ավելին` հաճախ անգամ անկեղծորեն համաձայնում էր քննադատությանն ու խնդիրը սկսում քննարկել նոր էջից: Զրույցներում միշտ նշում էր, որ քննադատությունից հետո կամ նեղանում է, քանի որ համամիտ չի լինում քննադատության հետ և կարծում է, որ դա արված է ոչ թե գործն առաջ տանելու, այլ իր անձին վնասելու համար, կամ սրտնեղում, երբ գիտակցում էր, որ քննադատությունը տեղին է և հասցեական: Սրտնեղում էր ու փորձում անել հնարավորը խնդիրը լուծելու համար,  խորհդակցում էր առանց ամբիցիաների ու պոպուլիզիմի: Միշտ կարևորել եմ, որպեսզի պետական պաշտոնյան լինի նաև սրտացավ և աշխատասեր, և ինչ-ինչ, բայց Կարապետյանին այս հարցում չեմ կարծում, թե որևէ մեկը մեղադրի:

Օրենսդիրում միշտ հավանության եմ արժանացրել Հրանտ Բագրատյանի գործունեությունը: Սակայն կա մի հատկանշական հանգամանք` Բագրատյանի գրեթե բոլոր ելույթներից կամ հարցերից հետո միշտ մտածում եմ` ինչ լավ է, որ մենք ունենք նման վերլուծական կարողություններ ունեցող գործիչ, բայց հոգու խորքում նրան միշտ տեսել եմ որպես գործադիրի ներկայացուցիչ: Բագրատյանն ինձ համար միշտ եղել է քաղաքական գործիչ,տնտեսագետ, լայն մտահորիզոն և վերլուծական միտք ունեցող անձնավորություն, ով կարող է զբաղեցնել գործադիրի ցանկացած պաշտոն: Բայց չգիտես ինչու չեմ ասոցացրել և չեմ ընկալել Բագրատյանին որպես պատգամավոր, իսկ թե ինչու, ինքս էլ չգիտեմ:

Այդ հարցի պատասխանն օրեր առաջ տվեց Թևան Պողոսյանը` հրավիրելով պատգամավորներ Նիկոլ Փաշինյանին և Էդմոն Մարուքյանին ճաշի: Նման քայլ կարող էր իրականացնել միայն կոլեկտիվ մտածողություն ունեցող, սրտացավ մարդը: Քայլն էլ ավելի է արժևորվում փաստերի ամբողջական համադրությամբ.

Թևան Պողոսյանն այդ ուժերից որևէ մեկի անդամ չէ և կարծես չի էլ հավակնում լինել, ուժերի կոնֆլիկտի հաղթահարման գործընթացում` անձնական շահ դիտարկելով բացառապես հանրային շահից: Ահա այսպիսին էի պատկերացնում լավ պատգամավորին: