Ով է ամենամեծ մարդը

Սարոյանը զրուցում է Սարոյանի հետ

Հարց – Ասում են, որ դուք շատ եք խմել:

Սարոյան – Ես շատ եմ խմել: Պատահել է, որ 8-9 ժամ անդադար խմել եմ, բայց հազվադեպ եմ հարբած եղել: Ինձ դուր է եկել խմել ու բարձրաձայն զրուցել բարեկամ-գրողների, նկարիչների, քանդակագործների ու լրագրողների հետ: Հաճելի ընկերների հետ խմելը կարող է օգտակար լինել գրողին. ես շատ բան եմ սովորել, երբ խմում էի բարեկամներիս հետ: Բայց գրողը թող ականջին օղ անի հետևելյալ՝ համեստ ու գուցե և անհարկի զգուշացումը. վերջ տուր խմելուն, երբ այն դառնում է ինքնանպատակ, դա անօգուտ նպատակ է:

Հարց – Դուք չափազանց շատ եք ծխում, ասում են դա կարող է քաղցկեղ առաջացնել:

Սարոյան – Ի՛նչ իմանաս… Գուցե քաղցկեղն առաջանում է ծխելու ցանկությանը դիմադրելուց:

Հարց – Ասում են միշտ պարտքեր եք ունեցել:

Սարոյան – Ոտքից գլուխ խրված եմ պարտքերի մեջ: Չունեմ ո՛չ դրամագլուխ, ո՛չ բաժնետոմսեր, ո՛չ ապահովագրություն, ո՛չ կալվածք,  ո՛չ մի բան, որը կարելի լինի դրամի վերածել: Ես այս բոլորն ասում եմ հենց այնպես, որպես փաստ, ամենևին ոչ նրա համար, որպեսզի կարեկցանք առաջացնեմ. կարեկցանք չեմ ուզում: Եթե մի քիչ գործնական եղած լինեի, ապա հիմա ֆինանսապես ապահովված կլինեի: Իհարկե, ոչ մի վատ բան չեմ տեսնում նման ապահովության մեջ, բայց ինձ ուրիշ տեսակի ապահովություն է պետք. ես պետք է միշտ իմանամ այն ճշմարտությունը, որ ապրելու համար աշխատել է պետք, ու պետք է իմանամ նաև, որ կարող եմ աշխատել:

Հարց – Ո՞վ է աշխարհի ամենամեծ մարդը, որին երբևէ հանդիպել եք:

Սարոյան – Ես եմ, թեպետ ինքս ինձ երբեք չեմ հանդիպել:

Հարց – Իսկ ո՞վ է աշխարհի ամենամեծ մարդը ձեզնից հետո:

Սարոյան – Տատիկս:

Հարց – Իսկ ո՞վ է աշխարհի ամենամեծ մարդը, ձեր ընտանիքից դուրս:

Սարոյան – Միստր Հուֆը:

Հարց – Ո՞վ է միստր Հուֆը և ի՞նչով է նա մեծ:

Սարոյան – Երբ ես տասը տարեկան էի, միստր Հուֆը յոթանասունի մոտ մի ծերուկ էր ու մեր փողոցի անկյունում շագանակ էր վաճառում: Ա՜յ, նա մեծ մարդ էր: Միստր Հուֆը նկատեց ինձ: Իսկ երբ մի մեծ մարդ նկատում է մեկ ուրիշին, ապա այդ վերջինն էլ է մեծ: Եվ ընդհանրապես ես չեմ հանդիպել մեկին, որը մեծ չլինի:

Տեսքստը՝ pharutyunyanmskham-ից։