Զգուշության և ուշադրության կոչ

Հրանտ Տեր-Աբրահամյանը Հայաստան-Ադրբեջան հարաբերություններում Թուրքիայի միջամտության և թեմայի զարգացման ենթադրյալ արհեստական կողմերի մասին։

Ռուսական, նաև որքան հասցրել եմ նկատել, հայկական տիրույթում գեներացվում է Թուրքիայի միջամտության թեման Հայաստան-Ադրբեջան հարաբերությունների մեջ:

Դե գիտեք նաև իրական փաստեր կան՝ Թուրքիայից պաշտոնական հայտարարություններ (իրականում կարծես թե ավելի հռետորական քան իրական բնույթի), նույնիսկ ադրբեջանական պատվիրակության այց Թուրքիա ու բանակցություններ ՊՆ-ի հետ, ու էլի դրա հետ կապված խոսքեր, հայտարարություններ:

Սրան էլ ի պատասխան ռուսական պաշտոնական արձագանք՝ առանց Թուրքիայի անունը տալու: Իսկ ռուսական փորձագիտական մակարդակում՝ անունը տալով:

Մեր կողմերում էլ «քարոզիստներից» որոշները, որոնց թվում է, որ ոչ ոք չի ջոգել, թե ում կողմից են իրենք խաղում, և որ իրենց խաղը ներքաղաքական չէ, սկսել են թեման բարձրացնել: Հում նյութն ունեմ, նորմալ վերլուծել դեռ չեմ հասցնում:

Վերջը: Էս բոլորի համատեղ ջանքերով թեմա է «թխվում»՝ «հայ ժողովորդի փրկության»: Հայկական ազգանունով մի ռուս փորձագետ էլ նկարագրում էր ապոկալիպտիկ սցենար՝ Թուրքիան պատերազմ է հայտարարում Հայաստանին, Երևանը կորցնում ենք, Հայաստանը վերանում է….:

Մեկը էդպես շանտաժ է անում, մյուսը՝ հակառակը «դոբրիով է» խոսում, համատեղ ջանքերով թեմա են գեներացնում:

Ինչո՞ւ եմ կասկածամիտ և ենթադրում, որ թեման արհեստական է գեներացվում: Շեշտեմ՝ առայժմ ենթադրում միայն: Թեման նուրբ է, ու շտապելու իրավունք չկա:

Ես խիստ կասկածում եմ, որ Թուրքիան որևէ իրական մտադրություն ունի միջամտելու: Այսօր Կովկասը մնում է ռուսական ազդեցության գոտի (ինչն ի դեպ ինքնին վատ չէ), և Թուրքիան այն ուժը չէ, որ մտնի ուղիղ հակամարտության մեջ ռուսների հետ այստեղ: Ո՛չ ռուսներն են այդքան թուլացած, ո՛չ թուրքերն այդքան ուժեղացած: Էլ չասած, որ դեռ պարսիկները կան, և այլն:

Թուրքիան կարող է միայն միջամտության իմիտացիա անել՝ համաձայնեցված «ազդեցության տիրոջ» հետ: Միջամտության միակ իրական տարբերակն այսօր սա է: Ես կասկածում եմ, որ հենց դա էլ այսօր կարող է արվել՝ «վիրտուալ միջամտություն», քարոզչական էսկալացիա, որպեսզի հետագայում իրավիճակի զարգացման տարբեր սցենարներում հիմնավորվի «Փրկություն» օպերացիան:

Իսկ ինչո՞ւ, կարող է «տիրոջը» հանկարծ պետք լինի «փրկել» մեզ: Մի պատճառ կարող է լինել՝ եթե նպատակ դրվի ազդեցության չափն ավելացնել: Այդպիսի նպատակ, կարծես, կա դրված վերջին մի քանի տարում՝ վկա ապրիլյան պատերազմը, Հայաստանում և Ադբեջանում որոշ ներքին զարգացումները: Բայց նույնիսկ եթե ադ ամենը չկա էլ, ապա հենց Թուրքիայի թեմայի ակտիվացումն ինքը վկայում է նման նպատակի մասին:

Ու նորից գալիս ենք մեր սիրելի թեմային՝ «խաղաղապահ» ուժերի տեղադրմանը: Հայ ժողովորդին փրկելու համար, Թուրքիայի «միջամտությունը» «կանխելու» համար, ի՞նչ է պետք: Դե, իհարկե, որ մի խաղաղապահ զորք տեղադրվի հայ-ադրբեջանական կոնֆլիկտի գոտում:

Պարտադիր չի այս գրառումս լիովին ընդունելի լինի ու հիմնավորված: Բայց մտքում այս տարբերակը պահել պարտավոր ենք: Եվ ուշադիր հետևենք թեմայի զարգացմանը: Նաև հայկական տիրույթում՝ արձանագրելով թեման առաջ տանողներին:

Հ.Գ. Նաև դրա համար եմ ասում՝ ՀԱՊԿ-ին մի կանչեք, նույնիսկ հեգնական: Բա որ հանկարծ եկա՞ն, տուն ղրկելո՞ւ եք:

Հավելում: Մոռացա նշել, որ նաև կասկածում եմ, թե Ադրբեջանը սենց արխային կվազեր Անկարա թուրքական ՊՆ-ի հետ բանակցելու….:

Հրանտ Տեր-Աբրահամյանի գրառումը ֆեյսբուքյան էջից