Կեսարն ու հին ադրբեջանցիները

Պավել Շեխտմանի հեգնական դիտարկումներն ադրբեջանական գիտության հերթական «նվաճման» վերաբերյալ

Համացանցի ողջ հայերը հիմա Ի.Մ. Նաջաֆովայի ու Ի.Ա. Բաբաևի «Հին Ադրբեջանը Հուլիոս Կեսարի արևելյան քաղաքականության մեջ» գիտական հոդվածն են ոտնակոխ անում, որ հրապարակվել է «Ադրբեջանի հնագիտությունն ու ազգագրությունը» գիտական հանդեսում ու տխրամաբար տեղադրվել համացանցում։

Ահա ադրբեջանական պատմագիտության այդ նմուշի ամփոփագիրը՝ առանց որևէ չափազանցության։

Երիտասարդ տարիքում Կեսարը (ծառայողական գործուղմամբ) այցելել է Փոքր Ասիա, որտեղ հոմոսեքսուալ կապ է ունեցել Բյութանիայի թագավոր Նիկոմեդի հետ (այս նուրբ պահը հեղինակներն, ի դեպ, մոռանում են հիշել)։ Եզրահանգումը՝ «Կեսարը հետաքրքրված էր Արևելքով»։

Երբ Կեսարը կռվում էր Գալիայում, Կրասոսին նամակ է գրում, որտեղ հավանություն է տալիս դեպի Պարթևստան արշավին։ Եզրահանգումը՝ «Հետևաբար, անձամբ Արևմուտքում լինելով՝ Կեսարը վերահսկում էր նաև Արևելքը»։
Եվ վերջապես. Կեսարը մահից առաջ արշավ էր կազմակերպում դեպի Պարթևստան։

Հարց է առաջանում՝ իսկ այս ամենում ի՞նչ գործ ունի Ադրբեջանը։

Չեք հասկանո՞ւմ։ Դե՝ որտեղ Պարթևստանը, այնտեղ՝ Ատրպատականը, այսինքն՝ ներկայիս Իրանական Ադրբեջանը։ Որտեղ՝ Իրանական Ադրբեջանը, այնտեղ էլ՝ Ադրբեջանական Հանրապետությունը, այսինքն՝ հին Ալբանիան (փաստը, որ Ալբանիան հնում ոչ մի կապ չի ունեցել Ատրպատականի հետ, որևէ մեկին չի հետաքրքրում, ասված է, չէ՞՝ Հին Ադրբեջան)։

Իսկ Ալբանիայի մայրաքաղաք Ղաբալայում (թմբուկներ) պեղումների արդյունքում Կեսարի դրամ է գտնվել։ Էվրիկա։ Փազլը հավաքված է։ Խնդրեմ, երեխաներ, ահա և ադրբեջանական պատմագիտությունը։ Ադրբեջանական այլ գիտություն ձեզ համար չունեմ։

Գրառումը Պավել Շեխտմանի Facebook-ի էջից